Emissiereductietechnologieën

Emissiereductietechnologieën zijn technologieën en methoden die bedoeld zijn om de uitstoot van broeikasgassen en verontreinigende stoffen te verminderen. Ze worden toegepast in sectoren zoals energieopwekking, transport en industrie en richten zich op kooldioxide, methaan en stikstofoxiden, evenals op zwaveloxiden en fijnstof, afhankelijk van de situatie.

Belangrijke categorieën omvatten energiebesparing en procesoptimalisatie, brandstofswitching en elektrificatie, en de inzet van hernieuwbare energie. Daarnaast spelen koolstofafvang en -opslag (CCS) en koolstofafvang en -gebruik (CCUS) een rol, vaak gecombineerd met efficiënte verbrandings- en uitlaatgasbehandeling zoals NOx-reductie en fijnstoffilters in voertuigen en installaties.

Koolstofafvang en -gebruik versus opslag: bij CCS wordt CO2 uit de procesgassen afgescheiden, vervolgens vervoerd en opgeslagen in geologische formaties. CCUS voegt toe dat de afgescheiden CO2 wordt ingezet bij de productie van chemische producten of brandstoffen. Capture-technieken omvatten post-combustion, pre-combustion en oxy-fuel methoden, gekoppeld aan transport via pijpleidingen en opslag of gebruik.

Implementatie en uitdagingen: toepassing vereist investeringen, infrastructuur en passende regelgevende kaders. Kosten en energiedruk variëren per sector, en schaalbaarheid kan een belemmering vormen. Beleidsinstrumenten zoals emissiehandelssystemen, subsidies en normen spelen een cruciale rol, evenals monitoring, rapportage en verificatie van emissies.

Toekomstperspectief: emissiereductietechnologieën evolueren door onderzoek en pilots, met voortdurende decarbonisatie van energie en transport als kerndoel voor klimaatbeleid en economische transitie.