Home

belemmering

Belemmering is een zelfstandig naamwoord uit het Nederlands dat verwijst naar het handelen of de toestand waardoor iemand of iets wordt tegengehouden, gehinderd of belemmerd in zijn handelen of voortgang. Het kan gaan om fysieke obstakels, zoals wegafzettingen, maar ook om minder zichtbare obstakels zoals administratieve rompslomp, bureaucratische procedures of beperkingen die de uitvoering bemoeilijken. De werkwoordsvorm is belemmeren; een bijvoeglijk naamwoord is belemmerend.

Belemmering komt in diverse contexten voor. In het dagelijkse leven kan een belemmering letterlijk zijn, bijvoorbeeld

Synoniemen en nuance. Verwante termen zijn hindernis, obstakel en obstructie, maar belemmering wordt vaak in bredere

door
een
afgesloten
straat
of
een
constructie
die
de
doorgang
belemmert.
Ook
op
beleidsmatige
of
organisatorische
terreinen
speelt
belemmering
een
rol:
trage
of
complexe
procedures,
gebrek
aan
toegankelijkheid
of
bevaren
regels
kunnen
de
voortgang
van
projecten,
dienstverlening
of
rechten
belemmeren.
In
juridische
en
economische
contexten
kan
belemmering
verwijzen
naar
handelingen
of
omstandigheden
die
iemands
rechtspositie,
vrijheid
of
economische
kansen
beperken.
zin
gebruikt,
inclusief
immateriële
of
systemische
factoren.
In
teksten
over
beleid
en
regelgeving
spreekt
men
veelal
van
belemmerende
factoren
of
belemmeringen
voor
de
uitvoering.
In
het
dagelijks
spraakgebruik
gaat
het
meestal
om
hinderen
of
vertragen
van
iemand
of
iets,
al
kan
de
term
ook
formeel
of
juridisch
klinken
afhankelijk
van
de
context.