Dronefotogrammetrie

Dronefotogrammetrie is het gebruik van drones om met fotogrammetrie ruimtelijke data te genereren. Met meerdere overlappende foto's kunnen orthomosaïken, digitale hoogte- en reliëfmodellen en 3D-reconstructies van terreinen en objecten worden gemaakt. De methode levert georeferenteerde bestanden op voor kaarten en ruimtelijke analyses.

Planning en uitvoering: vooraf wordt de te onderzoeken oppervlakte en gewenste nauwkeurigheid vastgesteld. Een vluchtplan bepaalt hoogte, afstand en beeldoverlaps (frontlap en zijlap). Voor betere precisie worden vaak grondcontrolepunten (GCP’s) of GNSS-posities toegepast. Weersomstandigheden en wind beïnvloeden de uitvoering.

Data-verwerking gebeurt in gespecialiseerde software. Belangrijke stappen zijn koppeling van beeldpunten, kalibratie van de camera en bundle adjustment, gevolgd door reconstructie van een dense point cloud. Uit deze wolk ontstaan 3D-meshes en textures, en vervolgens orthomosaïken en digitale hoogte- en reliëfmodellen (DEM/DSM). Veelgebruikte exportformaten zijn GeoTIFF voor orthomosaïken, LAS/LAZ voor point clouds en OBJ/PLY voor meshes.

Toepassingen omvatten landmeting, bouw en infrastructuur, precisielandbouw, bosbouw en milieumonitoring, archeologie en rampenbestrijding. Dronefotogrammetrie biedt snelle, kostenefficiënte en herhaalbare data voor monitoring en besluitvorming.

Sensoren en nauwkeurigheid: veelvoorkomende sensoren zijn RGB-camera's; ook multispectraal en thermisch materiaal wordt gebruikt voor specifieke analyses. De beeldkwaliteit, overlap en hoogte bepalen de grondresolutie (GSD) en de uiteindelijke nauwkeurigheid van de output.

Beperkingen en regelgeving: weer, wind en zichtlijnen kunnen operationeel beperken. Regelgeving verschilt per land en kan vereisten voor licenties, meldingen of vergunningen betekenen. Privacy en gegevensbeheer zijn belangrijke overwegingen bij uitvoering en distributie van resultaten.

---