Brondatastructuren

Brondatastructuren zijn fundamentele datastructuren die dienen als bouwstenen voor algoritmen en softwaretoepassingen. Ze bepalen hoe data in het geheugen wordt georganiseerd en hoe operaties zoals toevoegen, verwijderen en zoeken worden uitgevoerd. In de literatuur worden ze vaak behandeld als basisuitgangen voor het ontwerpen van efficiënte programma’s en systemen.

Veel voorkomende brondatastructuren omvatten arrays, gekoppelde lijsten, stacks, queues, bomen, grafen, hashtables en verzamelingen (sets) of kaarttypen (maps/dictionaries). Deze structuren verschillen in geheugenlayout, toegankelijke operaties en tijdscomplexiteit: arrays bieden snelle indextoegang maar hebben meestal een vaste grootte; gekoppelde lijsten ondersteunen efficiënte inserties en deleties; stacks volgen LIFO en queues FIFO; bomen ondersteunen hiërarchische ordening; grafen modelleren relaties tussen knooppunten; hashtables leveren doorgaans snelle sleutel-zoekopdrachten, afhankelijk van de implementatie.

Brondatastructuren worden onderscheiden van abstracte datatypen (ADT). Een ADT beschrijft welke operaties mogelijk zijn zonder een specifieke implementatie, terwijl brondatastructuren de concrete representatie en kosten geven.

Ontwerpbeslissingen bij het gebruik van brondatastructuren hangen af van gebruikspatronen en prestatie-eisen, zoals snelheid van zoeken, inserties, geheugenverbruik en de frequentie van iteratie over data. Ze vormen de basis voor vele algoritmen en databank- en geheugenbeheerconcepten.

Zie ook: datastructuren, algoritmes, abstracte datatypen.