Aandrijfbronnen

Aandrijfbronnen zijn de energie- of krachtbronnen die een systeem of apparaat aandrijven, zodat het beweging of een andere functionele taak kan verrichten. Een aandrijfbron levert de energie die via een omzettingsmechanisme in mechanische arbeid wordt omgezet, doorgaans via een motor, actuator of pomp.

Belangrijke categorieën zijn elektrische, chemische, en natuurlijke of gecombineerde bronnen. Elektrische aandrijfbronnen leveren energie via elektriciteit die een motor of actuator aandrijft; veel moderne aandrijfsystemen gebruiken accu’s of netvoeding. Chemische aandrijfbronnen omvatten brandstof- en chemische systemen zoals verbrandingsmotoren, turbinen en brandstofcellen, waarbij chemische energie wordt omgezet in kinetische arbeid. Natuurlijke of hernieuwbare bronnen omvatten wind- en waterkracht, die beweging mogelijk maken zonder fossiele brandstoffen. Ook menselijke en dierlijke kracht werd historisch en blijft in sommige toepassingen relevant. Hybride systemen combineren twee of meer bronnen, bijvoorbeeld voertuigen met een verbrandingsmotor en elektrische aandrijving.

Bij de keuze van een aandrijfbron spelen factoren als energie-inhoud per gewicht/volume, beschikbaarheid, kosten, efficiëntie en milieubelasting een rol. Aandrijfbronnen zijn doorgaans verbonden met een aandrijflijn en besturingssystemen die het gedrag van de beweging regelen en optimaliseren.

Zie ook: aandrijving, motor, energiebron, actuator.