zwaaien

Zwaaien is een veelvoorkomend Nederlands gebaar waarbij een open beweging van de hand of arm heen en weer gaat. Het doel is meestal om iemand te begroeten, afscheid te nemen of aandacht te trekken zonder woorden. Zwaaien kan met één hand of met beide handen, en de snelheid, duur en amplitude variëren afhankelijk van de situatie en de relatie tussen de betrokken personen. Een korte, vriendelijke zwaai voelt vaak informeel aan, terwijl een langer of formeler uitgevoerde zwaai ook in officiële contexten kan passen.

Er bestaan verwante gebaren, zoals winken, dat vaak een korter of subtieler signaal is en soms met een vinger of een lichte knik wordt uitgevoerd. Zwaaien wordt doorgaans aangeduid als een bredere, meer zichtbare beweging, die in verschillende culturen en situaties herkenbaar is. In het dagelijks verkeer en publieke ruimten kan zwaaien dienen om iemand aandacht te trekken of om een positief signaal te geven, bijvoorbeeld wanneer een voertuig naar een passagier lijkt te zwaaien of een artiest het publiek begroet.

Wat betreft etymologie is zwaaien een inheems Nederlands werkwoord met wortels in de Germaanse taalgroep; een exacte afleiding is niet scherp vastgelegd. Het gebaar is wereldwijd bekend als een vorm van non-verbale communicatie en speelt een prominente rol in sociale interactie, afscheid nemen en begroeten, waarbij regionale variaties in tempo en formaliteit voorkomen.