zuurstofaanbod

Zuurstofaanbod verwijst naar de hoeveelheid zuurstof die door het bloed naar de weefsels in het lichaam wordt getransporteerd. Het is een samenspel van ventilatie, diffusie over het alveolair-capillaire membraan, perfusie en de zuurstoftransportcapaciteit van het bloed.

In de longen wordt zuurstof opgenomen doordat de alveolaire zuurstofdruk hoog genoeg is en zuurstof diffundeert naar het bloed. De efficiëntie wordt beïnvloed door PaO2, de alveolair-arteriële zuurstofgradient, diffusiecapaciteit (DLCO) en de hoeveelheid bloed die door de longcirculatie stroomt (pulmonale perfusie). De zuurstofinhoud van arterial bloed (CaO2) wordt bepaald door de hoeveelheid hemoglobine, zijn verzadiging (SaO2) en de opgeloste zuurstof in plasma (PaO2): CaO2 = (Hb × 1,34 × SaO2) + (0,003 × PaO2). De totale zuurstoftoevoer naar de weefsels (DO2) is het product van hartminuutvolume (HMV) en CaO2, vermenigvuldigd met 10: DO2 = HMV × CaO2 × 10.

Factoren die het zuurstofaanbod beperken zijn onder meer onvoldoende ventilatie (hypoventilatie), diffusiebelemmering zoals longfibrose, ventilatie-perfusie mismatches, bloedarmoede (laag Hb) en circulatoire insufficiëntie die de doorbloeding beperkt. Ook veranderingen in microvasculaire perfusie of hartfunctie kunnen DO2 verlagen, zelfs bij normale PaO2.

Clinisch gezien wordt zuurstofaanbod beoordeeld met metingen zoals PaO2 en SaO2, CaO2 en DO2. Bij tekort wordt vaak zuurstoftoediening ingezet en, indien nodig, behandeling gericht op de oorzaak (bijv. toediening van extra zuurstof, transfusie bij anemie, optimalisatie van hartfunctie of longventilatie). Het doel is een evenwicht tussen zuurstofaanbod en zuurstofvraag van de weefsels.