willig

Willig is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat aangeeft dat iemand geneigd is mee te werken of zich goedwillend opstelt. Het draagt de betekenis van bereidwilligheid en vrijwilligheid, en geeft aan dat iemand niet alleen tot een handeling bereid is, maar daar ook actief toe geneigd is.

Gebruik en verschijningsvormen

Willig wordt meestal gebruikt om iemands houding ten opzichte van een verzoek of taak te beschrijven, bijvoorbeeld in uitdrukkingen als willig meewerken of willig toestemmen. Het kan ook predicatief voorkomen na zijn: “Hij is willig om te helpen.” In de combinatie met een infinitief geeft het de nadruk op vrijwillige inzet, eerder dan op verplichting. Het woord kan ook als bijvoeglijk naamwoord vóór een zelfstandig naamwoord staan, bijvoorbeeld een willige vrijwilliger.

Etymologie en verwantschappen

Willig is afgeleid van willen (willen) en heeft een duidelijke relatie met Engelse willing en Duitse willig, beide uit dezelfde Indo-Europese wortel die verlangen of willing aangeven. Het bijvoeglijk naamwoord is gevormd met het achtervoegsel -ig, dat veel voorkomende adjectieven aanduidt van eigenschap of kwaliteit.

Vocabulaire nuances en gerelateerde termen

Synoniemen zijn bereid, geneigd en (meer formeel) gewillig of toewillig. De nominale afleiding is wil-ligheid, in de betekenis van bereidheid of de mate van wil om iets te doen.

Gebruiksoverwegingen

Willig heeft een neutrale tot plechtstatige toon en komt vaker voor in geschreven taal of formele contexten. In alledaagse spraak wordt vaker gesproken van bereid of graag wanneer men dezelfde betekenis bedoelt.