welzijnsmaatregelen

Welzijnsmaatregelen verwijzen naar beleid en programma’s die gericht zijn op het bevorderen van welzijn en sociale bescherming. Ze hebben tot doel armoede te voorkomen, de gezondheid en het welbevinden van burgers te verbeteren en participatie in de samenleving te vergroten. Ze kunnen preventief van aard zijn, compenserend bij gebrek aan inkomsten of zorgbehoefte, en faciliterend door mensen te laten deelnemen aan arbeid, onderwijs of maatschappelijke activiteiten.

Veelvoorkomende onderdelen zijn: sociale zekerheid (pensioen, werkloosheidsuitkering, ziekte- of arbeidsongeschiktheidsuitkering, kinderbijslag), gezondheidszorg en langdurige zorg, huisvesting en basisbehoeften (subsidies voor huisvesting, energietoeslagen), onderwijs en vorming (volwasseneneducatie, omscholing), arbeidsmarktbeleid (heropleiding, sollicitatieondersteuning, loonkostensubsidies), gezin- en kinderzorg (kinderopvang, ouderschapsverlof, bescherming van kinderen), inclusie van mensen met een beperking en toegankelijkheid, en mentale gezondheidszorg.

Uitvoeringsmiddelen omvatten contante transfers, in-kindondersteuning (zorg, huisvesting), publieke diensten en fiscale stimulansen. Sommige maatregelen zijn universeel, andere gericht op mensen met een laag inkomen of specifieke risico’s.

Governance en evaluatie: welzijnsmaatregelen worden op nationaal en lokaal niveau uitgevoerd en vereisen duidelijke doelstellingen, data, monitoring en evaluatie van impact en budgettaire houdbaarheid. Transparantie en maatschappelijke verantwoording spelen hierbij een rol.

Uitdagingen: adequaatheid en bereik, betaalbaarheid, fraude en misbruik, administratieve last, afstemming tussen beleidsterreinen en demografische veranderingen zoals vergrijzing. Het beleid streeft naar cohesie, veerkracht en inclusie en sluit aan bij internationale normen en Europese kaders. Effectmetingen richten zich op armoedebestrijding, gezondheid, arbeidsparticipatie en sociale participatie van kwetsbare groepen.