welsluitend

Welsluitend is een Nederlands bijwoord dat wordt gebruikt om exclusiviteit of totaliteit te benadrukken. Het heeft een vergelijkbare betekenis als uitsluitend of enkel en duidt erop dat iets zonder uitzondering geldt of van toepassing is op één zaak of groep. In hedendaagse dagelijkse taal klinkt welsluitend vaak formeel of literair; in veel berichten en informeel taalgebruik komt voornamelijk uitsluitend voor.

Etymologisch gezien is welsluitend opgebouwd uit wel en sluitend (het participium van sluiten). Deze combinatie is historisch gezien gebruikt om versterking of definitieve juistheid aan te geven. Het woord komt voor in oudere teksten en in formele registers, maar is tegenwoordig relatief zeldzaam in standaardtaal.

In gebruik treedt welsluitend vooral op in juridische, administratieve of literaire teksten, waar het dient als adverbiale kwalificator die de exclusiviteit of volledigheid van een uitsluiting, regel of conclusie onderstreept. Het kan voorkomen in afsluitende zinnen of secties waarin strengheid van toepassing wordt benadrukt.

Synoniemen zijn uitsluitend, enkel en slechts; verwante termen zijn sluitend en concluderend. Een veelgemaakte tegenhanger met een minder formele toon is uitsluitend, terwijl inclusief het semantische tegenovergestelde idee uitdrukt.

Historisch blijft welsluitend een vorm die in moderne, alledaagse communicatie beperkt wordt gebruikt; voor duidelijke en brede communicatie verdient men doorgaans voorkeur aan uitsluitend. Zo blijft welsluitend vooral een woord dat in formele, juridische of literaire teksten aangetroffen wordt.

Zie ook: uitsluitend, enkel, slechts, sluitend, concluderend.