weerholte

Weerholte is een term die in de geomorfologie en geologie wordt gebruikt om een holte of cavity in gesteente of bodem te beschrijven die ontstaat of vergroot wordt door weersinvloeden. De term is niet overal in standaard woordenboeken gangbaar, maar komt voor in veldverslagen, verhandeling over verwering en geomorfologische beschrijvingen van rotsformaties.

Een weerholte kan ontstaan door verschillende verweringsprocessen. Mechanische verwering, zoals vorsttocht (vorstscheuring) en drukontlasting, kan rotsblokken en scheuren verder openen. Chemische verwering speelt wanneer oplosbare gesteenten oplossen of wanneer kristallisatie in poriën en langs wanden ruimte schept. Biologische activiteit, zoals wortels en micro-organismen, kan eveneens bijdragen aan het vergroten van een holte. De wand van een weerholte is vaak aangewezen op microklimaat—schaduwachtig en relatief vochtig—wat de verweringsaangepaste omstandigheden beïnvloedt en lokaal kan bijdragen aan verdere uitbouw.

Afmetingen van weerholen variëren van enkele centimeters tot meters. Ze treden op in verschillende gesteentetypen, zoals kalksteen, zandsteen en basalt, vooral langs breuken en joints waar waterstroom en drukverschillen kansen bieden. In karstachtige landschappen kunnen weerholen belangrijke microhabitats vormen voor algen, mos, schimmels en kleine ongewervelde dieren.

Zie ook: weersverwering, karst, holte, erosie, weathering.