waterontharder

Een waterontharder is een apparaat dat hard water verzacht door calcium- en magnesiumionen uit het water te verwijderen wanneer ze in ruil voor natriumionen of kaliumionen worden gebonden. Het gevolg is zachter water dat minder kalkaanslag achterlaat en waarin zeep beter schuimt en doorspoelt. Het systeem is vooral nuttig in huishoudens met leidingwater dat sterk kalkhoudend is.

De werking berust meestal op ionenuitwisseling. Het apparaat bevat een of meer harskolommen waarin natrium- of kaliumionen gebonden zijn aan harskorrels. Bij zacht water kunnen calcium- en magnesiumionen uit het water deze harsionen vervangen, waardoor het water minder kalk bevat. Na verloop van tijd verzadigt de hars met calcium en magnesium en wordt een regeneratiecyclus ingezet, vaak met een zoutoplossing uit een aparte zouttank (brine tank). Tijdens regeneratie wordt de ontharde kolom teruggebracht naar de toestand met natriumionen, en lopen de in- en uitgangen weer door, waarna het proces opnieuw start.

Er bestaan verschillende typen: traditionele zoutgebaseerde ionenwisselaars en zoutvrije systemen die beweren kalkvorming te voorkomen zonder echte verwijdering van hardheidsionen. In de praktijk leveren zoutgebaseerde systemen de grootste en meest betrouwbare hardheidsverwijdering; zoutvrije opties zijn minder effectief bij zeer hard water.

Voordelen zijn onder meer vermindering van kalkaanslag, minder onderhoud aan leidingen en apparaten, en betere werking van zeep en wasmiddelen. Nadelen zijn onder meer het verbruik van zout en de milieu-impact van ontsmettings- en regeneratieprocessen, plus een mogelijk lichte toename van natrium in het drinkwater. Regelmatig onderhoud, voldoende zout in de brine tank en afstemming op het lokale waterhardheidsniveau zijn belangrijk voor een betrouwbare werking.