ventilatorsnelheid

Ventilatorsnelheid is de snelheid waarmee een beademingsmachine ademhalingen levert aan de patiënt. In de beademingszorg verwijst de term meestal naar de ademfrequentie, uitgedrukt in ademhalingen per minuut (bpm). Deze parameter werkt samen met het tidal volume (TV), de inspiratoire tijd en de flow om de hoeveelheid gas die per minuut in de longen en eruit gaat te bepalen en zo de gaswisseling en het CO2-niveau in het bloed te beïnvloeden.

Instelling en betekenis. Bij veel beademingsmodi is de ventilatiesnelheid de ingestelde ademfrequentie. In automatische of assist-control-modus kan de patiëntademhaling de snelheid mede bepalen en de machine levert ondersteuning bij elke ademhaling. De snelheid staat aangepast op basis van de klinische toestand van de patiënt, het soort longpathologie en de doelstelling van het indicatiebeheer (bijvoorbeeld CO2-retentie beperken of bepaalde druk- en volumeparameters handhaven).

Klinische overwegingen. Doel van de ventilatiesnelheid is adequate alveolaire ventilatie en CO2-remming, zonder schade aan de longen te veroorzaken. Een te hoge snelheid kan leiden tot verhoging van work of breathing, auto-PEEP en barotrauma; een te lage snelheid kan resulteren in hypoventilatie en hypercapnie. Patiënten met aandoeningen zoals COPD, ARDS of ernstig respiratoir falen vereisen vaak specifieke aanpassingen en nauwkeurige afstemming met andere instellingen (tidal volume, inspiratoire tijd, flow).

Monitoring en veiligheid. Heteffect van de snelheid wordt gevolgd via bloedgassen, capnografie en ventilatoralarms. Veranderingen in toestand, synchronie tussen patiënt en apparaat of tekenen van ventilator-geïnduceerde schade kunnen leiden tot aanpassingen van de snelheid en gerelateerde parameters.