veelwereldentheorie

Veelwereldentheorie, ook bekend als de many-worlds-interpretatie (MWI), is een interpretatie van de quantummechanica die geen collapse van de golffunctie aanneemt. De theorie stelt dat de volledige golffunctie van het universum deterministisch evolueert volgens de Schrödinger-vergelijking en dat alle mogelijke uitkomsten van quantummetingen in werkelijkheid voorkomen in uiteenlopende, niet-communicerende takken van het universum.

Bij een meting worden het systeem, de meetapparatuur en de waarnemer verstrengeld, waardoor een superpositie ontstaat van verschillende uitkomsten. Doordat interactie met de omgeving (de decoherentie) interfereert de keten tussen deze takken snel niet meer, zodat ze vrijwel onafhankelijk van elkaar verder evolueren. In elke tak ervaart een waarnemer een specifieke uitkomst en ontstaat de indruk van een enkele realiteit.

In deze interpretatie is er geen speciale rol voor meting of bewustzijn; de klassieke wereld komt voort uit het onderliggende quantummechanische beschrijving door vertakking en decouering. De totale staat blijft een enkel, deterministisch golfveld, terwijl verschillende versies van gebeurtenissen naast elkaar bestaan.

Een kernpunt van de MWI is de interpretatie van waarschijnlijkheid. Het Born-regel krijgt in sommige aanpakken een afleidingsweg via besluittheorie of envariantieargumenten, maar de afweging blijft onderwerp van debat; critici vragen zich af hoe waarschijnlijkheidsgevoel moet worden begrepen als alle uitkomsten daadwerkelijk voorkomen.

Historisch gezien werd de interpretatie aanvankelijk gemengd ontvangen, maar zij heeft aan invloed gewonnen na de ontwikkeling van decoherentie en kwantuminformatie. Tegenwoordig is ze een van de gangbare discussies in de fundamenten van de quantummechanica en kwantumcosmologie, maar blijft ze empirisch indistinguishibel van andere interpretaties zoals de Copenhague-interpretatie.