vastzetting

Vastzetting is het vastzetten of immobiliseren van een lichaamsdeel of ander voorwerp zodat beweging beperkt wordt. In de medische context gaat het vooral om immobilisatie van fracturen, gewrichten of na operaties om genezing te bevorderen en complicaties te verminderen.

Veel toegepaste methoden zijn spalken en gipsverbanden (of fiberglas), braces en elastische bindmiddelen. Bij ernstigere letsels kunnen extern fixateurs of andere hulpmiddelen worden toegepast om fragmenten op hun plaats te houden. Soms is tijdelijk volledige immobilisatie noodzakelijk, waarna geleidelijke mobilisatie volgt onder begeleiding van fysiotherapie of revalidatie.

Naast medische toepassingen kan vastzetting ook verwijzen naar het beperken van bewegingsvrijheid van een persoon in zorg- of forensische context, bijvoorbeeld met hulpmiddelen zoals banden of harnassen. Dit gebruik is onderwerp van ethische normen, wettelijke bepalingen en strikt toezicht, met aandacht voor zo min mogelijk beperking en mensenrechten.

Risico's en complicaties omvatten huiddruk, doorligwonden, zenuw- of bloedvatbeschadiging, spieratrofie en gewrichtsstijfheid. Het succes hangt af van juiste toepassing, regelmatige controle en tijdige overgang naar mobilisatie wanneer dat verantwoord is. De duur van de vastzetting varieert per letsel en patiënt, meestal van enkele weken tot maanden, en volgt vaak een plan met progressieve bewegingsoefeningen en evaluaties.