uitkering

Uitkering is een betaling door een instelling aan een persoon, bedoeld als inkomen, ondersteuning of compensatie. De term wordt in twee hoofdcontexten gebruikt: sociale uitkeringen van de overheid en financiële of bedrijfsgerelateerde betalingen aan aandeelhouders of begunstigden. De precieze betekenis hangt af van de context.

In de sociale zekerheid in Nederland verwijst uitkering doorgaans naar regelmatige betalingen die mensen helpen bij inkomenstekorten door werkloosheid, ziekte, arbeidsongeschiktheid of ouderdom. Voorbeelden zijn bijstand (ook wel inkomen uit algemene bijstand), de werkloosheidsuitkering WW, de ziektewetuitkering ZW en de arbeidsongeschiktheidsuitkeringen WIA/IVA. Een oudere pensioenuitkering is de AOW. Deze uitkeringen worden financieel mogelijk gemaakt via premies en belasting en worden beheerd door verschillende instanties: UWV (werk en sociale verzekeringen), SVB (AOW en kinderbijslag en gerelateerde regelingen) en gemeenten (bijstand). De voorwaarden, duur en hoogte van de uitkeringen variëren per regeling en zijn vaak afhankelijk van factoren zoals arbeidsverleden, inkomens- en vermogenspositie en medische beoordeling.

In een zakelijk of financieel kader kan uitkering ook verwijzen naar een betaling aan aandeelhouders of begunstigden uit de winst van een onderneming, bijvoorbeeld dividend of een winstdeling. Deze uitkeringen worden doorgaans vastgesteld door de algemene vergadering en zijn onderhevig aan relevante fiscale regels en corporate governance.

Samenvattend: uitkering is een betalingssysteem met uiteenlopende doeleinden—sociaal zekerstellend inkomen of winstverdeling—waarbij de regels en uitvoeringsorganen per context verschillen.