zekerstellend

Zekerstellend is een bijvoeglijk naamwoord in het Nederlands dat aangeeft dat iets zekerheid schenkt of een feit vaststelt. Het wordt gebruikt om aan te geven dat een verklaring, document of handeling bedoeld is om een feit met zekerheid vast te stellen of te garanderen.

Etymologisch is het afgeleid van zeker en stellen: het werkwoord betekenen “vaststellen” of “garanderen”. De vorm zekerstellend fungeert als bijvoeglijk naamwoord bij een zelfstandig naamwoord zoals verklaring, bewijs of rapport. Het verwante zelfstandig naamwoord zekerstelling verwijst naar de handeling of het resultaat van het zekerstellen.

Gebruik: zekerstellend taalgebruik komt vooral voor in juridische, administratieve en onderzoekscontexten. Voorbeelden zijn “een zekerstellende verklaring”, “zekerstellend bewijs” of “een zekerstellend rapport”, waarmee wordt bedoeld dat deze stukken feiten met zekerheid bevestigen of vaststellen. Het kan ook verwijzen naar maatregelen die bedoeld zijn om zekerheid in een proces te creëren.

Nuance: zekerstellend geeft een intentionele bevestiging aan die de feiten als zeker tracht vast te stellen. Het is daarmee vaak formeler van toon dan termen zoals “onderbouwend” of “ondersteunend”. Niet elk bewijs is per definitie zekerstellend; sommige stukken leveren eerder ondersteunende context of indicaties in plaats van onweerlegbaar vaststaande feiten.

Zie ook: zekerstelling, bewijs, verklaring.