trombinetijd

Trombinetijd, often abbreviated TT, is een coagulatietest die de tijd meet die een citraatplasma nodig heeft om te klonteren nadat trombine is toegevoegd. De test reflects de omzetting van fibrinogeen naar fibrine en daarmee de hoeveelheid en functie van fibrinogeen, evenals factoren die de polymerisatie van fibrine kunnen belemmeren of remmen.

Bij de uitvoering wordt een vaste hoeveelheid trombine aan het plasma toegevoegd, meestal in de aanwezigheid van calcium. De tijd vanaf de toevoeging van trombine tot de vorming van een zichtbaar stolsel wordt gemeten. De test is gevoelig voor afwijkingen in fibrinogeen, zoals hypofibrinogenemie, afibrinogenemie en dysfibrinogenemie, en kan ook beïnvloed worden door factoren die de polymerisatie van fibrine verstoren of remmen, waaronder aanwezigheid van heparine of directe trombin-remmers.

Toepassingen en interpretatie: een verlengde trombinetijd wijst op afwijkingen in fibrinogeenkwaliteit of -hoeveelheid, of op aanwezigheid van trombinremmers en andere inhibities die de polymerisatie van fibrine belemmeren. TT kan helpen bij het diagnostiseren van dysfibrinogenemie en bij het evalueren van fibrinogeenonderorthonten bij therapie. Het kan ook worden gebruikt om het effect van heparine-antagonisten of directe trombinremmers (zoals dabigatran) te controleren. TT wordt meestal geïnterpreteerd naast andere coagulatietesten (zoals PT, aPTT en fibrinogeenconcentratie bepaalbaar met de Clauss-methode).

Beperkingen en praktische overwegingen: TT is gevoelig voor pre-analytische variabelen en reagentieveranderingen, waardoor resultaten tussen laboratoria kunnen variëren. Heparinecontaminatie, aanwezigheid van fibrinedegradatieproducten en bepaalde anticoagulantia kunnen de uitslag verlengen. TT is geen stand-alone test voor alle stollingsstoornissen en de resultaten dienen in samenhang met andere laboratoriumbevindingen te worden beoordeeld.