topologieaanpassingen

Topologieaanpassingen is het proces waarbij de structuur van een netwerk of systeem wordt gewijzigd door het toevoegen, verwijderen of herschikken van knopen en verbindingen. Het doel is doorgaans om prestaties, betrouwbaarheid, capaciteit of kostenefficiëntie te verbeteren. De term wordt in diverse vakgebieden gebruikt, waaronder computer- en telecommunicatienetwerken, transportnetwerken, energienetwerken en sociale of biologische netwerken.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen fysieke aanpassingen, zoals het toevoegen of verwijderen van verbindingen en knopen in de feitelijke infrastructuur, en virtuele of logische aanpassingen die via software (bijv. software-defined networking of overlay-netwerken) verlopen zonder directe fysieke wijzigingen.

Veelvoorkomende doelen zijn het verkorten van de gemiddelde padlengte en de diameter van het netwerk, het vergroten van redundantie en fault tolerance, het beter verdelen van belastingen, of het verlagen van kosten en energieverbruik. Bij evaluatie worden vaak statistische maatstaven gebruikt zoals de gemiddelde padlengte, connectiviteit, clusteringscoëfficiënt en robuustheid tegen uitval.

Het proces omvat analyse van de huidige topologie, definiëren van doelstellingen, en het modelleren en simuleren van veranderingscenario's. Optimalisatie-algoritmen en heuristieken kunnen helpen bij het kiezen van welke knopen/verbindingen moeten worden aangepast. Implementatie vereist planning, soms tijdelijke downtime en monitoring, omdat wijzigingen onverwachte effecten kunnen hebben op compatibiliteit en veiligheid.

In ICT-netwerken kunnen topologieaanpassingen verkeer omleiden en netwerktopologie dynamischer maken; in elektriciteitsnetten kunnen ze leiden tot betere veerkracht tegen uitval; in stedelijke planning kunnen aanpassingen aan wegen en knooppunten files verminderen.