terugvrijking

Terugvrijking is een term uit het Nederlands die het proces aanduidt waarbij een eerder toegekend maar tijdelijk ontnomen of beperkt recht, eigendom of status wordt hersteld in zijn oorspronkelijke toestand. Het woord is samengesteld uit terug (naar de eerdere situatie) en vrijking (vrijmaking of ontlasting). In officiële bronnen verschijnt het vooral in contexten rond regelgeving, vergunningen, subsidies en eigendomsrechten.

In juridisch en administratief opzicht duidt terugvrijking vaak op het herinvoeren van een recht of aanspraak nadat aan voorwaarden is voldaan, een sanctie is opgeheven of een schorsing is verdwenen. Voorbeelden zijn het opnieuw toe laten keren van een subsidie na naleving van verplichtingen, of het terugkrijgen van een vergunning na een herbeoordeling. In vastgoed en eigendomsrecht kan terugvrijking verwijzen naar het terugverkrijgen van bezit dat tijdelijk in handen van een derde was, bijvoorbeeld na beslag of een rechtszaak.

In bredere taalgebruik kan terugvrijking ook figuurlijk verwijzen naar de herwonnen vrijheid of re-integratie van een persoon na detentie of arrestatie; zo’n gebruik blijft vaak afhankelijk van context en is minder strikt juridisch.

Terugvrijking onderscheidt zich van gerelateerde woorden als heropening, restitutie of terugkeer, afhankelijk van de precieze situatie en procedurele regels. In juridische teksten is doorgaans expliciete omschrijving nodig van welke rechten of eigendommen terugkrijgen en onder welke voorwaarden.

Zie ook: terugkeer, vrijgave, heropening, restitutie, eigendom, registratie.