arrestatie

Arrestatie is de handeling waarbij een persoon door een opsporingsambtenaar in hechtenis wordt genomen op basis van verdenking van een strafbaar feit of op bevel van een bevoegde autoriteit. Het doel is om de betrokkene beschikbaar te houden voor onderzoek en verdere rechtsafhandeling. Een arrestatie kan plaatsvinden op straat, bij een politiebureau of op een andere locatie waar de verdenking zich voordoet. De uitvoering gebeurt binnen het kader van de wet.

Bij arrestatie gelden rechten voor de betrokkene. De opsporingsambtenaar moet de reden van arrestatie toelichten en informeren over het recht op een advocaat en op contact met een vertrouwenspersoon. In veel rechtsstelsels mag de arrestant ook zwijgen en een tolk aanvragen indien nodig. De rechten zijn bedoeld om een eerlijk verloop van het onderzoek te waarborgen.

Na arrestatie kan de betrokkene naar een politiebureau worden gebracht en verder worden verhoord. De vervolgstappen hangen af van het bewijs en de beoordeling door justitie: de betrokkene kan worden vrijgelaten, of de rechter kan voorlopige hechtenis (voorarrest) bevelen als sprake is van risico’s of garanties voor verschijning. Een eventuele vervolging leidt vervolgens tot een strafzaak.

Arrestatie is een specifieke stap in het bredere strafrecht. Soms worden termen zoals aanhouding en arrestatie door elkaar gebruikt, maar juridische definities kunnen per land verschillen. Over het algemeen blijft de bescherming van de rechten van de arrestant centraal en moeten arrestaties rechtmatig, proportioneel en niet-discriminerend plaatsvinden.