tabaksplant

De tabaksplant (Nicotiana tabacum) is een jaarlijkse kruidachtige plant uit de familie Solanaceae. Ze wordt voornamelijk geteeld voor haar bladeren, die na verwerking tot tabaksproducten dienen. Oorspronkelijk afkomstig uit de Amerika’s, wordt de plant nu wereldwijd verbouwd in warme, vorstvrije klimaten.

De plant bereikt meestal een hoogte van 0,5 tot 2 meter. De bladeren zijn groot, vlezig en geurt sterk. De stengel is sappig en de buisvormige bloemen variëren van groenachtig geel tot paars. De bladeren bevatten alkaloïden, met nicotine als belangrijkste stof.

Teelt vereist warme temperaturen, geen vorst en goed doorlatende grond met veel zonlicht. Vaak worden jonge planten in het veld uitgeplant. Na de oogst worden de bladeren gedroogd volgens verschillende methoden: luchtcuring, flue-curing of brandcuring, waardoor smaak en nicotinegehalte variëren.

Andere tabakssoorten bestaan, zoals Nicotiana rustica, die doorgaans hoger nicotine bevat en minder gangbaar is voor standaard tabakswaren. Bladeren worden gebruikt voor sigaretten, sigaren, pijptabak en kauwtabak, en soms voor nicotine-extracties of bepaalde pesticiden.

Pest- en ziekteproblemen zijn onder meer rupsen (zoals de tabaksrups), trips en bladluizen; ziektes zoals tabaksmozaïekvirus, zwarte wortelrot en blauwschimmel. De teelt en productie vallen onder regelgeving vanwege de gezondheidsrisico’s van tabak en verscheidene marktbepalingen.

Historisch werd Nicotiana door inheemse volkeren in Amerika geteeld en door Europeanen in de 16e eeuw geïntroduceerd. In de loop van de 19e en 20e eeuw groeide tabaksproductie uit tot een wereldwijd belangrijke landbouwsector.