suikerconsume

Suikerconsumptie, ook wel suikerinname genoemd, verwijst naar de hoeveelheid suiker die iemand dagelijks binnenkrijgt via voeding en dranken. In onderzoek wordt vaak een onderscheid gemaakt tussen toegevoegde suikers (suiker die bewust is toegevoegd tijdens verwerking of bereiding) en van nature voorkomende suikers in fruit, zuivel en sommige verrijkte producten. Doorgaans ligt de nadruk op toegevoegde suikers, omdat deze in hogere hoeveelheden voorkomen en vaker gezondheidsrisico’s verbinden.

Belangrijkste bronnen van toegevoegde suiker zijn frisdranken, snoep, gebak en bewerkte voedingsmiddelen zoals kant-en-klare maaltijden en sauzen. De consumptie varieert sterk per land, leeftijdsgroep en sociaaleconomische factor; in veel delen van de wereld is de totale suikerinname de afgelopen decennia afgenomen door beleid en bewustwording, maar blijft de suikerinname in bepaalde populaties hoog. Daarnaast dragen dranken met toegevoegde suiker aanzienlijk bij aan de dagelijkse inname.

Langdurig hoge suikerconsumptie is in verband gebracht met obesitas, insulineresistentie en een verhoogd risico op type 2 diabetes en hart- en vaatziekten, evenals tandbederf. Gezondheidsautoriteiten bevelen aan de inname van toegevoegde suikers te beperken. De Wereldgezondheidsorganisatie stelt dat toegevoegde suikers minder dan 10% van de totale dagelijkse energie moeten uitmaken, bij voorkeur onder de 5% voor extra gezondheidswinst. Praktisch advies omvat het kiezen van onbewerkte voedingsmiddelen, het beperken van frisdrank en het lezen van etiket.