suikerconsumptie

Suikerconsumptie verwijst naar de hoeveelheid vrije suikers die iemand dagelijks binnenkrijgt. Vrije suikers zijn toevoegingen aan eten en drinken en suikers in honing, siroop, sap en fruitdranken; intrinsieke suikers die van nature voorkomen in fruit en melk worden doorgaans niet als vrije suikers gerekend. De maatstaf kan worden uitgedrukt in gram per dag of als procent van de totale energie-inname.

In veel landen vormen dranken met toegevoegde suikers, zoals frisdrank en gezoete koffie of thee, een belangrijk aandeel van de vrije suikers inname, naast snoep, gebak en andere bewerkte producten. De dagelijkse inname verschilt sterk per leeftijd, geslacht, cultuur en totale calorische behoefte.

Een hoge inname van vrije suikers wordt in verband gebracht met verschillende gezondheidseffecten. Op korte termijn kan overmatige suikerconsumptie cariës veroorzaken bij tanden. Op langere termijn wordt geassocieerd met gewichtstoename, obesitas en een verhoogd risico op metabool syndroom, type 2 diabetes en sommige hart- en vaatziekten. Ook levervetting kan optreden bij een chronisch hoge inname.

Richtlijnen voor suikerinname variëren per organisatie, maar een veelgeciteerde aanbeveling is dat vrije suikers minder dan 10 procent van de totale energie-inname leveren, en bij voorkeur onder de 5 procent voor extra gezondheidsvoordelen. Praktische adviezen zijn onder meer het beperken van suikerhoudende dranken, het kiezen van onbewerkte of minder bewerkte producten, en het lezen van voedseletiketten.

Beleid en publieke gezondheid richten zich op voorlichting, voedsel- en drankbeleid, etiketverplichtingen en het bevorderen van gezonder alternatief drinken en eten. De mate van invloed van beleid varieert per land en context.