standaardtoetsgedrag

Standaardtoetsgedrag is de verzameling van default- of standaardinstellingen en verwachte gedragingen die gelden bij de uitvoering van een gestandaardiseerde toets. Het begrip wordt gebruikt in onderwijs en toetsontwikkeling om consistentie, vergelijkbaarheid en voorspelbare evaluatie uitingen mogelijk te maken in diverse contexten, zoals schriftelijke examens en computerbased tests.

De belangrijkste componenten van standaardtoetsgedrag omvatten hoe items worden gepresenteerd (volgorde en selectie), hoe antwoorden worden beoordeeld (scoringregels en keursluiten), hoe omgegaan wordt met ontbrekende antwoorden, en welke tijdsbeperkingen gelden. Daarnaast speelt de wijze van feedback en rapportage een rol, evenals de keuze tussen vaste vormtoetsen en adaptieve toetsen die zich aanpassen aan de kandidaat. Ook beveiligings- en voortgangscontroles maken doorgaans deel uit van het standaardgedrag, bijvoorbeeld met betrekking tot backtracking, toewijzing van scores en toegestane hulpmiddelen.

Het doel van standaardtoetsgedrag is om de betrouwbaarheid en validiteit van toetsresultaten te waarborgen en resultaten op een consistente manier vergelijkbaar te maken over verschillende afnames en populaties. Het biedt richtlijnen voor toetsontwikkelaars, examenkopers en beoordelaars over wat men mag verwachten wanneer een toets in dezelfde omstandigheden wordt afgenomen.

Er zijn variaties mogelijk binnen het concept, afhankelijk van regelgeving, instelling of testbeheerder. In sommige systemen kunnen instellingen zoals tijdsduur, itemrandomisatie of toegangsvoorzieningen aangepast worden, terwijl andere systemen striktere standaardinstellingen hanteren. Belangrijke overwegingen bij standaardtoetsgedrag zijn toegankelijkheid, rechtvaardigheid, beveiliging en privacy, evenals de afweging tussen standaardisering en maatwerk.

Zie ook: standaardisering, toetsontwikkeling, betrouwbaarheid, validiteit, itemresponsentheorie.