splineverbindingen

Een splineverbinding is een houten verbindingstechniek waarbij een dunne, rechte houten strook, de spline, in groeven in twee delen past. De groeven lopen doorgaans langs de rand of in het vlak van de delen en komen samen wanneer de delen worden samengevoegd. Door lijm op de spline en in de groeven ontstaat een sterke verbinding met aanzienlijk meer lijmoppervlak. De spline dient als middel om uitlijning te verkrijgen en dient tegelijk als mechanische vergrendeling, waardoor scheuren langs de lengterichting worden beperkt.

Toepassingen van splineverbindingen vind je veel in meubelbouw en panelen: bij tafelbladen, kastframes, deur- en raamkozijnen, lijsten en lange lengtes waar extra stabiliteit en uitlijningsprecisie gewenst is. Ze zijn vooral handig bij lange randen of panelen waar een eenvoudige verlijming zwakker kan zijn of waar uitzetting en krimp een rol spelen.

Uitvoering en varianten: groeven worden gefreesd met een router of zaagblad, meestal in twee delen zodat een spline in beide groeven past. De spline wordt op maat gezaagd uit hetzelfde hout als het werkstuk, maar kan ook contrasterend zijn voor esthetiek. Veelvoorkomende opties zijn een enkele spline of dubbele spline (twee groeven en twee splines) voor extra weerstand bij bredere panelen. De keuze voor houtsoort, nauwkeurigheid van de groeven en lijmtype beïnvloeden de sterkte en duurzaamheid van de verbinding.

Voordelen en beperkingen: splineverbindingen bieden extra versterking, verbeteren de uitlijning en minimaliseren verschuiving bij lijmverbindingen. Ze vereisen echter extra bewerking en nauwkeurige passing; bij vluchtige houtsoorten of dunne randen kan de groefverwerking met minder stabiliteit gepaard gaan.