sneeuwhoogte

De sneeuwhoogte is de verticale afstand tussen het aardoppervlak en de bovenzijde van de sneeuwlaag. In de weerkunde speelt deze meting een belangrijke rol bij weersverwachtingen, klimaatregistratie en wintergerelateerd veiligheidsbeheer. De hoogte geeft een indicatie van de hoeveelheid sneeuw die op de ondergrond ligt en kan per locatie sterk variëren door wind, oppervlak, zoninstraling en onderliggende topografie.

Een gangbare methode is het plaatsen van een meetstok of sneeuwmeter op vaste referentiepunten. De stok wordt verticaal in de sneeuw gestoken en de hoogte tot de sneeuwoppervlakte afgelezen. De meting gebeurt bij voorkeur op plekken vrij van drifts of obstakels en wordt vaak op meerdere stations binnen een regio herhaald. Sneeuwhoogte wordt doorgaans uitgedrukt in centimeters of meters en kan dagelijks of vaker worden gemeten tijdens perioden van actieve sneeuwval.

Sneeuwhoogte is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder de hoeveelheid neerslag, de densiteit van de sneeuw en de mate van samendrukking door wind en temperatuur. Door factoren als wind, smelten en sublimatie kan de sneeuwhoogte snel veranderen en verschilt deze bovendien sterk tussen plek en tijd.

Toepassingen en betekenis: voor transportveiligheid, weersverwachtingen en hazard management is de sneeuwhoogte een kernvariabele, vaak in combinatie met het sneeuwdek en de sneeuwkwaliteit. In berggebieden vormt ze een belangrijke component bij risico-inschatting en infrastructuurplanning. Zie ook sneeuwdek, sneeuwval en meteorologische waarnemingen.