slokdarmslijmvlies

Slokdarmslijmvlies, of mucosa van de slokdarm, is de binnenbekleding van de slokdarm en vormt de eerste lijn van bescherming tegen mechanische irritatie en chemische schade door ingeslikt voedsel en maagsappen. Het speelt ook een rol in smering en lokale afweer.

Anatomie en histologie: De mucosa bestaat uit drie lagen: een niet-verhoornd meerlagig plaveiselepitheel, een lamina propria met los bindweefsel en immuuncellen, en de muscularis mucosae, een dun laagje glad spierweefsel. In de submucosa bevinden zich vaak slijmklieren die mucus afscheiden om het lumen te smeren. De overgang naar de maag vindt bij de gastro-oesofageale junctie plaats.

Functie: De slokdarmslijmvlies dient als mechanische barrière tegen slijtage door voedsel en werkt als slijmerige laag die wrijven vermindert. Het epitheel en de onderliggende weefsels leveren ook lokale immuunresponsen en bescherming tegen micro-organismen.

Ontwikkeling en variatie: Het slokdarmslijmvlies ontstaat uit het foregut endoderm. Het epitheel is bij een gezond volwassen individu plaveisel (niet-verhoornd). Bij bepaalde aandoeningen kan dit epitheel veranderen.

Pathologie en klinische relevantie: Chronische reflux kan leiden tot Barrett's oesophagus, waarbij het plaveiselepitheel wordt vervangen door kolomnar epitheel met mucineproducerende gobletcellen, wat het risico op adenocarcinoom kan verhogen. Andere aandoeningen zoals oesophagitis, infecties of traumatische letsels kunnen ook de mucosa beschadigen.

Zie ook: gastro-oesofageale junctie, Barrett's oesophagus, oesofagus.