gastrooesofageale

Gastro-oesofageale reflux verwijst naar terugvloei van maaginhoud naar de slokdarm. Wanneer dit frequent of ernstig optreedt en gepaard gaat met klachten of slijtage van het slokdarmslijmvlies, spreekt men van gastro-oesofageale refluxziekte (GERD). De aandoening komt wereldwijd veel voor en kan iedereen treffen, maar factoren zoals obesitas, een hiatusale hernia, roken en bepaalde voedingsmiddelen verhogen het risico.

De hoofdfactoren in de pathofysiologie zijn een verzwakte of inadequaat werkende anti-reflux barrière bij de gastro-oesofageale junctie. De onderste slokdarmsfincter (LES) kan verslappen, de slokdarm kan de reflux niet adequaat clearance, en een hiatusale hernia kan de positie van de LES verstoren. Hierdoor kunnen hoofdstof maaginhoud of zure reflux de slokdarmwand irriteren en ontsteking veroorzaken, wat op den duur tot slijtage en complicaties kan leiden.

Veel voorkomende klachten zijn brandend gevoel achter het borstbeen (zuurbranden), regurgitatie, alsof voedsel naar keel of mond terugkomt, en soms hoesten, heesheid of moeite met slikken. Complicaties kunnen esofagitis, peptische stenose, Barrett-se slokdarm en een verhoogd risico op slokdarmadenocarcinoom zijn.

Diagnose gebeurt vaak op basis van symptomen; aanvullende onderzoeken omvatten endoscopie, 24-uurs pH-onderzoek, impedantie-meting en manometrie. Behandeling richt zich op symptomatische controle en ontstoppingspreventie: leefstijlaanpassingen (gewicht, hoofd van bed omhoog, kleinere maaltijden, vermijden van zure of vette voeding, stoppen met roken), medicatie zoals protonpompremmers (PPI) als eerste keuze, soms H2-blokkers of antacida. Refracterie kan laparoscopische fundoplicatie of andere therapeutische opties overwegen. Surveillance is belangrijk bij Barrett’s slokdarm.