slipweerstandsniveau

Slipweerstandsniveau verwijst naar de mate waarin een oppervlak bestand is tegen uitglijden onder bepaalde omstandigheden. Het is een belangrijk veiligheidsaspect in gebouwen, openbare ruimte, werkplaatsen en transport en draagt bij aan valpreventie voor gebruikers en werknemers. De slipweerstand hangt af van oppervlakte en toestand (droog, nat, vet, vuil) en wordt verder beïnvloed door textuur, materiaal en slijtage.

De bepaling gebeurt met gestandaardiseerde tests die een wrijvingswaarde of classificatie opleveren. Veelgebruikte methoden zijn de pendulumtest en hellingshoek- of rampentest. De resultaten kunnen worden uitgedrukt als een coëfficiënt van wrijving (μ-waarde) of als een classificatie, die per norm kan verschillen. In sommige systemen komen categorieën voor vloeroppervlakken voor variërend van lage tot hoge slipvastheid; voor schoenenclassificaties is ook sprake van verschillende R-niveaus (waarbij hogere waarden een betere slipweerstand aangeven), afhankelijk van de gebruikte test en norm.

Toepassingsgebied en doelstellingen: in de bouw, detailhandel, industrie, zorginstellingen en openbaar vervoer wordt rekening gehouden met slipweerstand bij de keuze van vloerbedekkingen, gangen en antislipbehandelingen. Antislip coatings, textuur en onderhoud kunnen het slipweerstandsniveau aanzienlijk beïnvloeden.

Factoren: de toestand van onderhoud, reiniging en droogte, aanwezigheid van vloeistoffen of olie, slijtage, temperatuur en de interactie tussen oppervlak en schoeisel spelen een cruciale rol. Een oppervlak kan droog slipvast zijn maar nat of vervuild glibberig worden; daarom is het essentieel dat tests omstandigheden weergeven die representatief zijn voor de beoogde toepassing.

Zie ook: coëfficiënt van wrijving, pendulumtest, rampentest, relevante normen, slipklassen en anti-slipbehandelingen.