schoudersbelasting

Schoudersbelasting is een begrip uit ergonomie en arbeidsgezondheid dat de mechanische belasting beschrijft die op het schoudercomplex inwerkt tijdens dagelijkse activiteiten en arbeid. Het omvat krachten en momenten op de schouders, het schouderblad en verwante structuren, zoals het glenohumerale gewricht en de rotatorcuffspieren. De belasting kan statisch zijn, bijvoorbeeld bij het vasthouden van een gewicht, of dynamisch bij tillen, dragen of overheadwerk.

Oorzaken en factoren zijn onder meer repetitieve of langdurige overheadbewegingen, zwaar tillen of dragen, een onnatuurlijke houding, onvoldoende scapulothoracale stabiliteit, vibratie en het gebruik van ongeschikt gereedschap. Taken die de belasting ongelijk verdelen of plotseling verhogen, vergroten het risico op schouderklachten.

Beoordeling en meting van schoudersbelasting vindt plaats via ergonomische risicoanalyses en biomechanische metingen. Methoden zoals REBA of RULA geven een indicatie van risico, terwijl bij onderzoek externe krachten, momenten en spieractiviteit (EMG) kunnen worden gemeten. In klinische context kan de belasting worden benaderd als gewicht maal leverarm en acceleratie-effect op het schoudercomplex.

Langdurige of herhaalde schoudersbelasting kan leiden tot musculoskeletale aandoeningen zoals rotatorcuff-tendinopathie, impingement, bursitis, schouderinstabiliteit en labrumlaesies, evenals pijn en functionele beperking.

Preventie en management richten zich op het verminderen van de belasting door betere arbeidsindeling, hulpmiddelen en tiltechnieken, afwisseling van taken, regelmatige pauzes, en gerichte krachttraining van de schouders en scapulothoracale spieren. Bij klachten is medische evaluatie aanbevolen.