scheurcorrosie

Scheurcorrosie is een vorm van corrosie die ontstaat in besloten holtes of nauwe ruimtes waar de uitwisseling van opgeloste stoffen beperkt is, zoals onder beplating, in dichtingranden, rondom schroef- of flensverbindingen, of onder deposits. In deze crevices kan zich een lokaal agressiever milieu vormen dan het omliggende oppervlak, waardoor het metaal in het crevice anodisch gaat corroderen terwijl de buitenkant minder aangetast blijft.

Het mechanisme berust op het verschil in massatransport en zuurstoftoevoer. Door de beperkte aeratie binnen de scheur of opening wordt de zuurstofinname beperkt en treden veranderingen in pH, chlorideconcentratie en ionentransport op. Chloride-ionen kunnen het passieve filmmisbruik van roestvast staal versnellen en verhinderen dat het oppervlak herstelt, waardoor corrosie onder de dichting of achter deposits ontstaat. Dit lokt een lokale corrosie-aanvaring uit die zich kan uitbreiden en tot lekkages of structurele schade kan leiden.

Veelvoorkomende materialen en omgevingen zijn roestvast staal (bijvoorbeeld 304, 316) en andere legeringen die een passieve laag vormen in chloridehoudende media, zoals zeewater of chloridezouten. Scheurcorrosie treedt vaak op bij slechte geometrie van verbindingen, onvoldoende reiniging, residu onder afdichtingen, of langdurige blootstelling aan warmte en hoge chlorideconcentraties.

Preventie en mitigatie richten zich op ontwerp en onderhoud: het vermijden van nauwe crevices en dichte afdichtingen, gebruik van materialen met hoge crevice-resistentie, gladde oppervlakken en goede schilder-, coating- of passiveringspraktijken, regelmatig onderhoud en inspectie op tekenen van creviceschade. Inhibitoren en gecontroleerde omgevingscondities kunnen eveneens helpen.