dichting

Dichting is een Nederlands woord met twee hoofdbetekenissen. Ten eerste verwijst het naar het sluiten of afdichten van openingen of verbindingen om lekken te voorkomen; dit gebruik komt voor in bouw, installatie en techniek. Ten tweede duidt het op de kunst van het dichtmaken, oftewel poëzie, en wordt het in formelere of oudere teksten soms gebruikt naast poëzie of dichtkunst.

Het woord ontspringt aan de tweeledige betekenis van dicht: het sluiten en het schrijven. In de bouw en techniek verwijst dichting naar het geheel van maatregelen en materialen die een verbinding water-, stof- of gasdicht maken. Voorbeelden zijn afdichtingsringen (zoals O-ringen), kit, kleefstoffen en tapes. Veelgebruikte materialen zijn rubber, silicone en polyurethaan. De kwaliteit van de dichting is cruciaal voor de werking van deuren, vensters, pompen en motoren, en voor de integriteit van schepen, tanks en leidingen.

In de literatuur verwijst dichting naar poëtische productie en wordt het begrip meestal geplaatst in de context van dichterlijke vormgeving en taalgebruik. Het gaat hierbij om klank, ritme, beeldspraak en stylistische technieken die samen tot een gedicht leiden. Tegenwoordig is in het dagelijkse taalgebruik de aanduiding poëzie of dichtkunst gebruikelijker dan dichting; de term komt vooral voor in vakliteratuur, historische teksten of als synoniem voor de kunst van het verdichten.

Samengevat verwijst dichting dus zowel naar afdichtingswerk en -materialen in technische processen als naar de poëtische praktijk in de literatuur. De bedoeling en de context bepalen welke betekenis bedoeld is.