chloridezouten

Chloridezouten zijn chemische verbindingen die bestaan uit een positief geladen metaalion en een chloride-ion (Cl−). Ze vormen over het algemeen ionische kristallen met een hoog smeltpunt, al kunnen sommige zouten bij kamertemperatuur vloeibaar zijn of hydrateren. De specifieke eigenschappen hangen af van het metaal en de verhouding met chloride. Chloridezouten ontstaan vaak door de reactie van een metaal met waterstofchloride (zoutzuur) of door neutralisatie van een metaaloxide of metaalhydroxide met zoutzuur.

Veel voorkomende chloridezouten zijn natriumchloride (NaCl) en kaliumchloride (KCl), die beide goed oplosbaar zijn in water en in veel toepassingen voorkomen. Calciumchloride (CaCl2) en magnesiumchloride (MgCl2) zijn eveneens gangbaar; CaCl2 is onder andere hygroscopisch en wordt gebruikt als droogmiddel en in de water- en de wegentechniek. Chloriden van overgangsmetalen zoals ijzer(III)chloride (FeCl3) en aluminiumchloride (AlCl3) bestaan ook; deze zouten worden onder andere ingezet als katalysatoren of coagulanten in industriële processen.

Toepassingen van chloridezouten zijn divers. In de voeding is NaCl een veelgebruikte smaakmaker en conserveringsmiddel. In de industrie en techniek dienen chloridezouten als droogmiddelen, additieven of bron van chloride voor syntheses. In de waterbehandeling worden FeCl3 en AlCl3 gebruikt als coagulanten; CaCl2 wordt toegepast bij wegenonderhoud, in droogtoepassingen en als scheidingsmiddel. Veiligheidsaspecten hangen af van het specifieke zout; sommige chloridezouten zijn corrosief, hygroscopisch of reageren met water om zure oplossingen te vormen.