recidiefadhesies

Recidiefadhesies zijn fibroseachtige banden die opnieuw ontstaan tussen organen of peritoneale oppervlakken na eerdere adhesiolysis of andere peritoneale schade. Ze kunnen leiden tot terugkerende buikklachten en in sommige gevallen darmobstructie. Het ontstaan hangt samen met peritoneaal letsel, ontsteking en een verminderde capaciteit van het littekenvlak om fibrinolytische processen toe te passen; herhaalde operaties en blootstelling aan vreemd materiaal verhogen het risico op heropbouw van adhesies.

Oorzaken en risicofactoren zijn onder meer buik- of bekkenoperaties, ernstige peritonitis, endometriose, chemische of chirurgische irritatie en het gebruik van laagwaardige hechtdraden of andere vreemde materialen. Een eerdere episode van adhesies vergroot de kans op verdere recidieven bij toekomstige chirurgie of ontsteking.

De klinische presentatie varieert van chronische buikpijn en onverklaarde disconfort tot tekenen van darmobstructie, vaak afhankelijk van de locatie en omvang van de recidiefadhesies. Diagnostiek berust op klinische verdenking, beeldvorming zoals CT-scan bij obstructie, en soms diagnostische laparoscopy om definitief te bevestigen.

Behandeling is vaak gericht op de klachten en de aanwezigheid van obstructie. Adhesiolysis kan noodzakelijk zijn, maar recidieven komen veel voor. Preventie bij (herhaalde) operaties is belangrijk en omvat minimale peritoneale schade, zorgvuldige hemostase en het gebruik van adhesiebarrières (bijv. hyaluronzuur/carboxymethcellulose of cellulose-gebaseerde barriers) waar passend. Behandelingstools en preventiestrategieën blijven onderwerp van onderzoek, met het doel de kans op heropbouw te verminderen.

Prognose en impact: recidiefadhesies blijven een vaak voorkomend probleem dat herhaalde medische aandacht en soms operaties vereist, met mogelijke invloed op kwaliteit van leven.