puntmeting

Puntmeting is een meetmethode waarbij op een specifieke locatie en op een bepaald moment een waarde voor een hoeveelheid wordt bepaald. In tegenstelling tot continue monitoring of meting over een tijdsreeks levert puntmeting doorgaans één meetwaarde op, vaak met een korte beschrijving van de meetomstandigheden. Puntmetingen worden gebruikt wanneer snelle evaluatie nodig is, bronnen beperkt zijn, of wanneer de vraag geen langdurige meting vereist.

Toepassingen van puntmetingen komen voor in milieuwetenschappen (lucht-, water- en bodemkwaliteit), industriële kwaliteitscontrole, bouw- en civiele engineering, geotechniek en energiesector. Ook in gezondheidszorg en onderzoek dienen puntmetingen als eerste indicatie of voor gerichte analyses.

Procedureel gezien omvat puntmeting het vaststellen van het meetpunt en de meettijd, het kiezen van een geschikt instrument en eventuele kalibratie, het uitvoeren van de meting volgens een vast protocol, en het documenteren van de meetwaarde samen met omgevingscondities en gebruikte eenheden. Rapportage omvat meestal ook de aangegeven onzekerheid en relevante meetcondities.

Nauwkeurigheid en onzekerheid spelen een cruciale rol bij puntmetingen. Een enkele meting kan onderhevig zijn aan variabiliteit door instrumentprecisie, operatorhandeling en omgevingsinvloeden. Om betrouwbaarheid te vergroten worden vaak replicaten of meerdere metingen op verschillende momenten of locaties uitgevoerd, of worden resultaten gegroepeerd binnen een representatieve steekproef.

Kwaliteit en standaardisatie bestaan uit richtlijnen voor traceerbaarheid naar normen, kalibratie en kwaliteitscontrole. Bij interpretatie moet rekening worden gehouden met representativiteit en temporele variabiliteit; puntmetingen geven doorgaans minder direct een beeld van lange termijn dan continue metingen of tijdreeksen.