procesmodelen

Procesmodellen zijn representaties van bedrijfsprocessen die de volgorde van activiteiten, informatiestromen, benodigde middelen en betrokken rollen beschrijven. Ze geven structuur aan hoe werk wordt georganiseerd en hoe input verandert in output, met aandacht voor regels en afhankelijkheden. Doel is inzicht bieden, communicatie verbeteren en basis vormen voor analyse, verbetering en automatisering.

Veelgebruikte notaties en stijlen zijn BPMN (Business Process Model and Notation), flowcharts, UML-activiteitendiagrammen, dataflow-diagrammen, Petri-netten en EPC's (Event-driven Process Chains). BPMN is momenteel een van de meest gangbare standaarden in ondernemingen omdat het describeert waar beslissingen plaatsvinden, parallelle processen mogelijk maakt en informatiepunten koppelt aan activiteiten.

Procesmodellen dienen diverse doeleinden: documentatie en kennisborging, analyse en verbetering (bijv. bottlenecks en redundantie opsporen), simulatie en prestatiebeoordeling, automatisering en implementatie in informatiesystemen. Vaak wordt onderscheid gemaakt tussen een as-is-model (de huidige situatie) en een to-be-model (de gewenste situatie). Stakeholders zoals medewerkers, managers en IT verschijnen in workshops om modellen te valideren en consensus te bereiken.

Voordelen omvatten betere communicatie, standaardisatie, betere compliance en een basis voor procesoptimalisatie. Nadelen kunnen bestaan uit complexiteit, tijdsinvestering, onderhoudskosten en mogelijke misinterpretatie als symbolen niet eenduidig worden gebruikt. Procesmodellen zijn een kerninstrument binnen business process management en faciliteren zowel handmatige als geautomatiseerde werkomstandigheden in organisaties.