Home

polysyndetische

Polysyndetische stijlfiguur, ook wel polysyndeton genoemd, verwijst naar een vorm van opsomming waarbij tussen de opgesomde elementen telkens een voegwoord wordt geplaatst, vaak herhaaldelijk. Dit creëert een langzamere cadans en kan elke genoemde term extra nadruk geven.

De term komt uit het Grieks: poly- betekent veel en syndeton betekent verbondenheid met voegwoorden. In de

Polysyndeton wordt veel toegepast in retoriek, poëzie en literatuur om ritme, plechtigheid of accumulatie op te

Voorbeelden in het Nederlands: “Ze liep en ademde en luisterde naar het ruisen van de bomen.” Een

retoriek
en
taalwetenschap
beschrijven
onderzoekers
het
als
een
stijlmiddel
waarbij
meerdere
elementen
met
dezelfde
voegwoorden
met
elkaar
zijn
verbonden.
roepen.
Het
contrasteert
met
asyndeton,
waarbij
voegwoorden
ontbreken,
en
met
enkelvoudige
verbindingsstructuren
die
minder
nadruk
geven
aan
elk
item.
Door
de
herhaalde
toevoeging
van
voegwoorden
blijft
de
band
tussen
de
elementen
voelbaar
en
kan
de
spreker
of
schrijver
de
spanning
opvoeren
of
de
compositie
langer
doen
aanvoelen.
ander:
“De
zaal
werd
donker
en
stil
en
leeg.”
Zulke
constructies
kunnen
in
klassieke
toespraken,
epische
poëzie
of
hedendaagse
proza
voorkomen
en
dragen
bij
aan
toon,
ritme
en
accumulatie.
Polysyndeton
dient
meestal
bewust
gekozen
te
worden
om
tempo
te
sturen
en
elk
onderdeel
apart
te
laten
binnenkomen.
Zie
ook:
asyndeton
en
andere
stijlfiguren.