pijnschaalgebruik

Pijnschaalgebruik is het systematisch meten en volgen van pijn bij patiënten met behulp van pijnbeoordelingsschalen. Veelvoorkomende instrumenten zijn de Numerieke Pijnschaal (NRS) van 0 tot 10, de Visuele Analoge Schaal (VAS) van 0 tot 100 millimeter, de Faces Pain Scale-Revised (FPS-R) en de Verbal Rating Scale (VRS). Daarnaast bestaan multidimensionale instrumenten zoals de McGill Pain Questionnaire en de Brief Pain Inventory (BPI), die naast intensiteit ook pijnkwaliteit en impact meten. Deze schalen ondersteunen klinische besluitvorming, monitoring van behandeling en triage.

Toepassing en afname: de patiënt geeft doorgaans zelf de score; bij jonge kinderen, ouderen of beperkte communicatie kan begeleiding nodig zijn of een andere schaal worden toegepast. Duidelijke instructie over wat de cijfers betekenen is essentieel. Het meten van een baseline en regelmatige herbeoordeling over de tijd is nodig om behandelingen aan te passen en respons te evalueren. In de acute zorg en na operaties is frequente beoordeling gebruikelijk; bij chronische pijn kan men ook de impact op functioneren vastleggen.

Beperkingen en overwegingen: pijn is subjectief en beïnvloed door factoren zoals angst, stemming, cultuur en taal. Taalbarrières en beperkte scholing kunnen de betrouwbaarheid verminderen. Niet-communicatieve patiënten vereisen observatieschalen zoals FLACC (Face, Legs, Activity, Cry, Consolability) of COMFORT. Multidimensionale schalen vergen meer training maar geven een bredere kijk op pijn.

Veilig en consistent gebruik: kies een gestandaardiseerde schaal, documenteer welke schaal en score is gebruikt en wanneer. Zorg voor training van personeel, beschikbaarheid in meerdere talen en integratie in het elektronisch patiëntendossier. Gebruik pijnscores als hulpmiddel naast klinische beoordeling en functionele impact om behandelbesluiten te nemen en effectiviteit te volgen.