pigmentdeeltje

Een pigmentdeeltje is een klein vast deeltje dat als pigment dient in een medium. Pigmentdeeltjes geven kleur doordat ze licht absorberen en/of verstrooien. In tegenstelling tot kleurstoffen zijn pigmenten insolubiel in het medium en blijven ze als discrete deeltjes op of in het oppervlak van het materiaal.

Pigmenten worden doorgaans onderverdeeld in anorganische en organische typen. Voorbeelden van anorganische pigmenten zijn titaniumdioxide (wit), ijzeroxiden (rood, geel, bruin) en ultramarijnachtige oxiden. Organische pigmenten omvatten synthetische pigmenten zoals phthalocyanine-kleuren (groen/blauw), en carbon black. Sommige pigmenten zijn natuurlijk gewonnen, maar veel hedendaagse pigmenten zijn synthetisch.

De belangrijkste eigenschappen van pigmentdeeltjes zijn kleurkracht (dekkingsvermogen en verzadiging), tint, transparantie en glans. De grootte, vorm en oppervlakte van de deeltjes beïnvloeden dispersie en optische eigenschappen zoals kleurtoon en dekking. Kleine deeltjes kunnen helderdere tinten leveren maar vereisen vaak betere dispersie en oppervlaktebehandeling om klontering te voorkomen.

Pigmentdeeltjes worden geproduceerd en verwerkt door kneed-, slijp- en maalprocessen, gevolgd door oppervlaktebehandeling en dispersie met hulpstoffen. Ze vinden toepassing in verf en coatings, plastics en polymeermatrices, drukinkten, papier, cosmetica en textiel. Voor voedsel en bepaalde farmaceutische toepassingen bestaan speciale pigmenten die aan strikte voedsel- en medicijnveiligheidsnormen voldoen.

Veiligheid en milieuoverwegingen spelen een rol bij productie en gebruik. Fijn stof kan schadelijk zijn bij inhalatie; daarom gelden regels voor arbeidsveiligheid en milieubescherming. Deze regels richten zich op toxiciteit, verwerking en compatibiliteit met eindproducten.