perfusiepatronen

Perfusiepatronen zijn de ruimtelijke verdeling van bloedtoevoer naar weefsels, zoals de hersenen, het hart of tumoren, zoals die zichtbaar worden met beeldvorming die perfusie meet. Deze patronen geven aan hoe goed verschillende delen van een weefsel voorzien zijn van bloed en kunnen variëren door onderliggende anatomische en pathologische factoren, zoals microvasculatuur, vasodilatatie, vasoconstrictie of obstructies. Veranderingen in perfusiepatronen kunnen wijzen op weefselstress, ischemie, vochtansameling of tumorangiogenese.

Meetmethoden voor perfusiepatronen omvatten CT-perfusie en MRI-perfusie, waarbij dynamische contrastopnamen worden geanalyseerd om parameters zoals bloedtoevoer, bloedvolume en de doorstromingsduur te schatten. Andere technieken zijn perfusie-echografie en PET-scans die perfusie resp. metabole processen kunnen evalueren. De resulterende kaarten worden geïnterpreteerd in klinische context om de functionele toestand van weefsels te beoordelen en therapierespons te volgen.

Toepassingen zijn uitgebreid. In de neurologie helpen perfusiepatronen bij het onderscheiden van herseninfarct core versus penumbra, wat beslissingen over revascularisatie kan sturen. In de oncologie leveren ze informatie over tumorangiogenese en responscijfers op behandeling zoals antivorming of chemotherapie. In cardiologie kan perfusiepatroonanalyse ischemie en viable myocardium tonen, en in transplantatievorming kan het graft-viabiliteit voorspellen.

Interpretatie vereist aandacht voor technische variaties, zoals contrasttype, timing en beweging. Patronen kunnen beïnvloed worden door apparatuur, vervuiling door artefacten en patiëntendehydratie, waardoor standaardisatie en kwalitatieve versus kwantitatieve analyse belangrijk blijven.