oppervlaktebehandelingen
Oppervlaktebehandelingen zijn processen die de eigenschappen van het oppervlak van een materiaal veranderen om de functionaliteit te verbeteren, zoals duurzaamheid, corrosiebestendigheid, wrijvingsweerstand, esthetiek of biocompatibiliteit. Veel voorkomende toepassingsgebieden zijn metalen, kunststoffen en hout. Door de behandeling blijft de bulk van het materiaal onveranderd.
De behandelingen kunnen mechanisch (slijpen, polijsten, ruw maken), chemisch (reiniging, ontvetten, etsbehandeling) of fysisch/chemisch worden uitgevoerd,
Bij metalen substraten komen veel gebruikte methoden voor: galvaniseren of verzinken (zinklaag voor corrosiebescherming), chromen- en
Voor kunststof en glas worden vaak oppervlakteactivatieprocessen toegepast (plasma- of corona-behandeling), primers of adhesiebevorderende lagen aangebracht,
Doel is vaak weerstand tegen corrosie en slijtage, vermindering van de wrijvingscoëfficiënt, en verbetering van warmte-
Bij oppervlaktebehandelingen spelen milieu- en veiligheidsregels een belangrijke rol. Gebruik van oplosmiddelen, afvang en afvoer van