adhesiebevorderende

Adhesiebevorderende is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om eigenschappen, stoffen of omstandigheden aan te duiden die de hechting bevorderen. De term is toepasbaar in verschillende vakgebieden, zoals biologie, geneeskunde en materialenwetenschap. Over het algemeen beschrijft het mechanismen die de binding tussen twee oppervlakken vergroten of tussen cellen en een substraat, waardoor hechting sneller, sterker of betrouwbaarder verloopt.

In de biologie en geneeskunde spelen adhesiebevorderende factoren een rol bij de interactie tussen cellen en tussen cellen en de extracellulaire matrix. Adhesie­moleculen zoals adhesiemoleculen? integrines en cadherines, en componenten van de matrix zoals fibronectine, collageen en laminine leveren de binding en signaaloverdracht die nodig zijn voor groei, weefselorganisatie en migratie. Bij infectieziekten beïnvloeden adhesiebevorderende factoren de interactie tussen pathogenen en gastheercellen; bacteriële adhesies en polysacchariden kunnen biofilmvorming bevorderen.

In materialen en engineering verwijst adhesiebevorderende functionaliteit naar oppervlakte-eigenschappen die hechten verbeteren. Voorbeelden zijn aanwezigheid van specifieke chemische groepen, hogere oppervlaktespanning, hydrophilie en een geschikte micro- of nanostructuur. Toepassingen omvatten tandheelkundige bonding, implantaatbehandeling, coatings en weefselengineering. Tegelijkertijd kan ongewenste adhesie leiden tot biofouling of corrosie, wat anti-adhesie-technieken vereist.