oppervlakatomen
Oppervlakte-atomen, ook wel oppervlakte-atomen genoemd, zijn atomen die zich aan de grens van een materiaal bevinden, meestal in de buitenste laag van een kristallijn rooster. In vergelijking met bulkatomen hebben oppervlakte-atomen minder naaste buren, wat leidt tot lagere coördinatie en tot een hogere energie per atoom. Dit maakt hun bindingen vaak anders dan die in het interne materiaal en laat hun eigenschappen het oppervlak domineren.
Door deze afwijkende omgeving hebben oppervlakte-atomen een grotere reactiviteit en spelen zij een sleutelrol bij processen
Oppervlakte-atomen kunnen onder invloed van hun omgeving ontsporen of reconstrueren. Relaxatie van de buitenste laag kan
Waarneming en analyse gebeuren doorgaans met technieken als scanning tunneling microscopy (STM), atomic force microscopy (AFM),
Toepassingen van oppervlakte-atomen liggen onder meer in katalyse, where ondercoördineerde oppervlakte-atomen vaak de actieve plekken vormen,