opleggende

Opleggende is een Nederlandse present participle van het werkwoord opleggen, wat betekent iets opleggen, voorschrijven of laten gelden. Als bijvoeglijk naamwoord beschrijft opleggende iets dat door een bevoegde autoriteit is opgelegd of verplichtend is opgelegd, zoals regels, verplichtingen of maatregelen.

Gebruik en betekenis

Opleggende komt meestal voor in attributieve positie voor een zelfstandig naamwoord, bijvoorbeeld opleggende eisen, opleggende maatregelen en opleggende voorwaarden. Het duidt aan dat de verplichting of beperking door een autoriteit wordt vastgesteld. Het tegenovergestelde is opgelegd, het verleden deelwoord, gebruikt om aan te geven wat in het verleden is opgelegd: de opgelegde verplichtingen. In juridische en administratieve taal geeft opleggende vaak een sterk begrenzende of dwingende lading.

Context en nuance

De term wordt vaak gebruikt in contexten waarin regels of contractuele voorwaarden expliciet en bindend zijn. Opleggende regelgeving of opleggende verplichtingen benadrukt de kant waar de normatieve kracht vandaan komt, namelijk van de autoriteit die de verplichting oplegt. Het woord heeft een formeler, soms juridisch tintje en kan vergeleken worden met termen als dwingende of verplichtende.

Etymologie en verwante vormen

Opleggende is afgeleid van op- (op) en leggen (leggen). De vorm is de present participle die in het Nederlands wordt gebruikt om attributieve beschrijvingen te geven. Het verwante werkwoord opleggen betekent daadwerkelijk iets opleggen of voorschrijven; de past participle is opgelegd.

Zie ook

Opleggen, verplichting, regelgeving, dwingend, vrijblijvend.

---