opdrachtovereenkomst

Een opdrachtovereenkomst is een contract tussen een opdrachtgever en een opdrachtnemer waarin de opdrachtnemer zich verbindt om bepaalde taken of diensten te verrichten tegen betaling. Het gaat vaak om professionele dienstverlening, zoals advies, interim, of uitvoerende arbeid door een zelfstandige. In de Nederlandse wetgeving valt de overeenkomst onder de zogenaamde overeenkomst van opdracht (Book 7 van het Burgerlijk Wetboek).

De kern van een opdrachtovereenkomst is dat de opdrachtnemer zich verplicht tot het leveren van de afgesproken prestaties met zorg en vakbekwaamheid. De aard van de verplichting kan een inspanningsverbintenis zijn (inspanningsverplichting) of, indien expliciet overeengekomen, een resultaatsverbintenis (het leveren van een bepaald resultaat). In de praktijk staan de verwachtingen over het gewenste resultaat, de tijdsplanning, kwaliteitseisen en specifieke werkwijzen in de overeenkomst.

Belangrijke onderdelen die vaak in een opdrachtovereenkomst terugkomen zijn: omschrijving van de te verrichten werkzaamheden of leverbare producten, termijn en deadlines, tarief en betalingsvoorwaarden, fiscale betrouwbaarheid en kosten, intellectueel eigendom en intellectuele rechten op het opgeleverde werk, vertrouwelijkheid, aansprakelijkheid en verzekeringen, en bepalingen over wijziging van de opdracht, tussenopdrachten en beëindiging van de overeenkomst. Ook afspraken over toezicht of verantwoording, en de wijze van geschilbeslechting kunnen zijn opgenomen.

Een opdrachtovereenkomst onderscheidt zich van een arbeidsovereenkomst doordat de opdrachtnemer doorgaans als zelfstandige werkt en geen gezagsverhouding als werknemer heeft. Dit brengt beheer van risico’s en fiscale/ sociale zekerheidsverplichtingen met zich mee.

Juridisch kader: de overeenkomst van opdracht is geregeld in Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek, met name de artikelen 7:400 tot en met 7:414 BW. Afwijkende regels kunnen gelden per sector of specifieke afspraken.