onderbreking

Onderbreking is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar de handeling of het gevolg van het onderbreken van continuïteit: een verbreking van een proces, tijdsverloop, stroomlevering of communicatie. Het besluit of de gebeurtenis kan kort of lang duren en kan zowel gepland als onbedoeld zijn.

In het dagelijks taalgebruik verwijst onderbreking vaak naar een stop of onderbreking in een activiteit: een gesprek dat korte tijd wordt onderbroken, een televisie-uitzending die wordt gepauzeerd of een dienst die tijdelijk niet beschikbaar is door een storing. In de media- en communicatietechnologie kan het ook slaan op een onderbreking die wordt veroorzaakt door technische factoren, zoals een netwerkstoring of een stroomonderbreking.

In de linguïstiek en gesprekstheorie kan onderbreking betrekking hebben op een spreker die in een beurt onderbreekt, of op een verhaalonderbreking door een digressie. In de informatica en elektronica is onderbreking een technische term voor een signaal dat de huidige uitvoering van een processor tijdelijk stopt om een hogere prioriteit af te handelen (onderbrekingssignaal of IRQ). In juridische contexten kan onderbreking verwijzen naar een pauze in een procedure of termijn, vaak aangeduid als schorsing of uitstel.

Oorspronkelijk komt onderbreking van onder- en breken, waarmee een breuk of onderbreking van continuïteit wordt aangeduid. De term wordt in uiteenlopende vakgebieden gebruikt met overlappende maar gespecialiseerde betekenissen.