Home

digressie

Digressie is een tijdelijke afwijking van het hoofdonderwerp in gesproken of geschreven taal. In het Nederlands wordt de term vaak gebruikt voor een zijweg, een uitweiding of een aanhangsel dat het onderwerp onderbreekt om iets anders te bespreken. Digressies komen voor in essays, literaire proza, toespraken en journalistiek, maar ook in fictie als stijlmiddel om vertelperspectief of context te geven.

Etymologie en relatie met andere begrippen: de term is afgeleid van het Latijnse digressio, van digredi “weggaan,

Functie en effecten: digressies kunnen context, achtergrondinformatie of humor bieden, een personage of auteur extra stem

Gebruik in verschillende genres: in essays en lezingen dienen digressies vaak als verhelderende of illustratieve voorbeelden;

Zie ook: uitweiding, zijweg, apart commentaar, digression (Engels).

afdwalen”
(via
Frans
of
Engels
in
het
Nederlandse
gebruik
terechtgekomen).
In
literatuur
en
retoriek
is
een
digressie
meestal
duidelijk
herkend
aan
signaalwoorden
of
typografische
markeringen,
zoals
een
tussenliggende
zin,
een
pauze,
of
een
ouderwetse
em-dash.
geven,
of
een
vergelijking
mogelijk
maken.
Ze
kunnen
een
lezer
of
luisteraar
verrijken
door
verbanden
te
leggen
die
buiten
de
kernreden
van
de
tekst
liggen.
Tegelijkertijd
kunnen
frequente
of
lange
digressies
de
coherentie
en
de
pacing
ondermijnen
en
de
aandacht
van
de
kernpunten
afleiden.
in
fictie
kunnen
ze
de
sfeer,
het
geheugen
van
een
verteller
of
politieke/culturele
kaders
verkennen.