onacceptabelheid

Onacceptabelheid is een Nederlands begrip dat verwijst naar de kwaliteit of toestand van iets dat als ontoelaatbaar wordt beschouwd. Het is afgeleid van het voorvoegsel on- (niet) en aanvaardbaar, met de nominale vorm -heid die een eigenschap of staat aanduidt.

Het begrip wordt breed gebruikt in discussies over normen, waarden en beleid. Het kan betrekking hebben op gedragingen, uitkomsten of omstandigheden die niet voldoen aan morele, juridische of sociale standaarden, of die als schadelijk, onrechtvaardig of onverantwoord worden ervaren. In het publieke debat, management, veiligheid en mensenrechtenfuncties fungeert onacceptabelheid als een beoordelingskader om uit te drukken dat bepaalde situaties of voorstellen niet door de beugel kunnen. Het is geen strikt wettelijke term, maar wordt wel in beleidsdiscussies en evaluaties gehanteerd.

De beoordeling van wat onacceptabel is, hangt sterk af van context, cultuur, belang en de betrokkenstakes. Grenswaarden, proportionaliteit, ernst en de beschikbaarheid van alternatieven spelen een rol. Vaak vereist de vaststelling van onacceptabelheid overleg met belanghebbenden, het opstellen van criteria en het hanteren van normen of richtlijnen.

Voorbeelden van wat vaak als onacceptabel wordt beschreven, zijn discriminatie of intimidation, misbruik van macht, ernstige nalatigheid en onveilig gedrag. Ook projecten of beleidsvoorstellen kunnen als onacceptabel worden bestempeld als de nadelige gevolgen de baten ruimschoots overtreffen of fundamentele rechten schenden.

Zie ook gerelateerde concepten zoals acceptatie, normatieve kritiek en risicobeoordeling.