notarieel

Notarieel is een bijvoeglijk naamwoord dat betrekking heeft op de notaris of op notariële akten en handelingen. In de Nederlandse taal en in juristische contexten verwijst het naar zaken die door een notaris zijn opgesteld, vastgesteld of getekend, of naar de formele kwaliteit van dergelijke documenten.

Notarissen vormen in veel rechtsgebieden de groep van civil-law notaries. Zij zijn onafhankelijke, beroepsbevoegde juristen die documenten opstellen en authentiek verklaren met openbare geloofswaarde. Notariële akten (notariële deed) hebben een sterke bewijskracht en gelden als officieel bewijsstuk in rechtsverkeer. Veel belangrijke transacties vereisen zo’n notariële vorm, bijvoorbeeld de overdracht van onroerend goed, testamenten en erfenissen, huwelijkse voorwaarden, en de oprichting of reorganisatie van bedrijven.

Een kenmerk van notarieel werk is de combinatie van juridisch advies met wettekstuele formaliteit. Notarissen adviseren en controleren op wettelijke vereisten, maar staan doorgaans als onafhankelijke partij naast de betrokkenen. De notariële documenten worden vastgelegd in een notariële akte en vaak gedeponeerd in een register, waardoor ze toegankelijk en bewaarbaar blijven voor later gebruik en bewijs.

In juridische systemen waar notariswerk centraal staat, zoals in Nederland en de Vlaamse regio van België, is het notarieel handelen meestal wettelijk gereguleerd en veelal vereist om rechtsgeldige overdrachten of afspraken te realiseren. Het begrip notarieel kan ook verwijzen naar de notariële taal of stijl van de akten: formeel, nauwkeurig en juridisch afgebakend. Notarissen worden doorgaans opgeleid tot juridisch professional en zijn verbonden aan een notarisorganisatie of orde.